ANAK TAK SAH TARAF MENGIKUT HUKUM SYARA’

Pendahuluan.
Fenomena anak tak sah taraf di Malaysia seakan-akan sudah menjadi
masalah sosial yang lumrah dan tidak asing lagi kepada masyarakat kita. Ini
kerana perkara ini sudah terlaku kerap berlaku. Kisah-kisah tentang
pembuangan bayi terpampang di dada akhbar, sementara kes-kes ibu hamil
tanpa nikah yang berada di pusat pemulihan semakin bertambah dari semasa
ke semasa. Perkara ini disokong dengan statistik pendaftaran kelahiran anak
luar nikah

dari Jabatan Pendaftaran Negara bagi tahun 1999 hingga 2003
mencatatkan bilangan yang sangat besar, iaitu 70,430 orang. Negeri Selangor
mencatatkan jumlah yang tertinggi, iaitu seramai 12,836 orang, diikuti Perak
(9,788), Kuala Lumpur (9,439), Johor (8,920), Sabah (8,435), Negeri
Sembilan (4,108), Pahang (3,677), Kedah (3,496), Pulau Pinang (3,412),
Melaka (2,707), Kelantan (1,730), Perlis (691), Sarawak (617) dan
Terengganu (574) orang.
Statistik pendaftaran anak luar nikah mengikut bangsa pula didahului oleh
Melayu/Bumiputera Sabah dan Sarawak sebanyak 20,949 orang, India
sebanyak 19,581 orang, Cina sebanyak 18,111 orang dan kaum-kaum lain
sebanyak 11,789 orang. Manakala statistik pendaftaran mengikut pecahan
agama pula, orang Islam mencatat bilangan tertinggi yang mendaftarkan anak
luar nikah seramai 30,978 orang, penganut Hindu seramai 18,085 orang,

penganut Buddha seramai 17,236 orang, penganut Kristian seramai 3,395
orang dan seramai 736 orang didaftarkan mengikut agama lain-lain.
Statistik atau fakta yang dipaparkan ini sebenarnya lebih tinggi dari yang
sedia ada sekiranya mengambil kira kes-kes yang melibatkan pengguguran
haram dan pembuangan bayi yang dipaparkan di media dan tidak direkodkan.
Persoalan yang sering ditimbulkan adalah bagaimana hendak mengatasi
perbuatan seperti ini? Terdapat pandangan yang mengatakan supaya
dilaksanakan hukuman hudud. Sebaliknya, ada pula yang menyarankan
supaya diwujudkan tempat atau sebuah pusat penyerahan bagi bayi yang
tidak dikehendaki. Jika dipilih cara yang pertama, maka banyak liku yang
perlu diharungi, contohnya adakah mudah untuk memperolehi empat orang
saksi seperti mana yang disyaratkan. Sedangkan bayi yang tidak berdosa
terus dilahirkan di luar nikah, adakalanya ia dibuang malahan ada pula yang
dibunuh.
Sekiranya kita memilih cara yang kedua, jika tersilap langkah atau
pertimbangan ia boleh dan akan menjadi galakan kepada perbuatan zina
kerana para penzina tidak perlu risau jika berlaku hamil luar nikah kerana
sudah tersedia ruang dan tempat bagi menempatkan bayi yang tidak
dikehendaki. Penyelesaian sesuatu masalah sosial yang berlaku tidak boleh
diambil melalui jalan yang singkat dan semudah seperti yang disangka. Ia
perlu dilihat dari keseluruhan aspek dengan melibatkan pendekatan agama
serta pembangunan insan dan pembentukan masyarakat yang beretika dan
baik.
Perzinaan dan Kehamilan Luar Nikah Menurut Undang-undang Di
Malaysia.
Perzinaan menurut hukum syara’ secara umumnya adalah perhubungan seks
antara lelaki dan perempuan yang dilakukan di luar ikatan perkahwinan yang
sah atau persetubuhan syubhah sama ada dengan kerelaan atau paksaan.
Dalam Kanun Keseksaan, tidak terdapat tafsiran mengenai perbuatan zina.
Oleh itu, perzinaan dianggap bukanlah suatu jenayah kerana terdapat unsur
kerelaan. Berbeza dengan perbuatan rogol yang dianggap sebagai satu
kesalahan dan jenayah kerana terdapat unsur paksaan dan mangsa dalam
perbuatan tersebut.
Definisi Anak Tak Sah Taraf.
Anak tak sah taraf dalam istilah bahasa Arab disebut walad al-zina yang
bermaksud anak zina atau anak luar nikah. Berdasrkan perbincangan para
fuqaha tentang nasab seseorang anak, secara umumnya dapatlah
dirumuskan bahawa anak zina adalah merujuk kepada anak yang dilahirkan
hasil perzinaan dan bukan dari perkahwinan yang sah atau pun persetubuhan
syubhah.


Menurut Enakmen Undang-undang Keluarga Islam Selangor, istilah anak tak
sah taraf adalah satu istilah yang digunakan bagi anak yang tidak mempunyai
nasab atau hubungan darah yang sah dan sama, peruntukan undang-undang
menyatakan:
‘tak sah taraf berhubungan dengan seseorang anak, ertinya dilahirkan di luar
nikah dan bukan anak dari persetubuhan syubhah’.

Akta Undang-undang Keluarga Islam (Wilayah-wilayah Persekkutuan) 1984
juga mempunyai peruntukan yang sama.

Terdapat juga peruntukan yang
sama dalam Enakmen Undang-undang Keluarga di negeri-negeri lain di
Malaysia, contohnya di Kelantan, Melaka, Perlis, Perak, Pulau Pinag, Johor,
Kedah dan Sarawak.

Ini bermakna, pengertian anak tak sah taraf dalam


peruntukan undang-undang negeri di Malaysia adalah selari dengan definisi
anak tak sah taraf mengikut hukum syara’.
Menurut Fatwa Garis Panduan Anak Tak Sah Taraf Menurut Hukum Syara’ di
Negeri Selangor yang telah diwartakan pada 28 April 2005, singhah berkaitan
anak tak sah taraf menurut hukum syara’, adalah:
1. Anak yang dilahirkan tanpa nikah sama ada hasil daripada zina, rogol
atau melalui cara saintifik yang bertentangan dengan hukum syara’.
2. Anak yang dilahirkan kurang daripada enam bulan dua lahzah qamariah
dari waktu ‘imkad ad-dukhul’ dan bukan hasil daripada persetubuhan
syubhah.
3. Anak yang dilahirkan lebih daripada enam bulan dua lahzah qamariah
dari waktu ‘imkad ad-dukhul’ selepas akad yang sah dan ada bukti dari
segi syara’ bahawa anak tersebut ialah anak tanpa nikah melalui iqrar
(pengakuan) mereka yang berkenaan (suami dan isteri tersebut atau
salah seorang daripadanya), atau empat orang saksi yang memenuhi
syarat-syarat hukum syara’.

Peruntukan Tentang Kesahtarafan Anak.


Terdapat juga peruntukan tentang kesahtarafan anak dalam Enakmen
Undang-undang Keluarga Islam (Negeri Selangor) 2003 yang
memperuntukkan tentang siapakah yang dikaitkan sebagai bapa, iaitu:
‘Jika seseorang perempuan yang berkahwin dengan seseorang lelaki
melahirkan seorang anak lebih daripada enam bulan qamariah dari tarikh
perkahwinannya itu atau dalam masa empat tahun qamariah selepas
perkahwinannya itu dibubarkan sama ada oleh sebab perceraian, dan
perempuan itu pula tidak berkahwin semula, maka lelaki itu hendaklah
disifatkan sebagai bapa anak itu, tetapi lelaki itu boleh, dengan cara li’an atau
kutukan, menafikan anak itu sebagai anaknya di hadapan mahkamah’.
9
Peruntukan ini mengaitkan hubungan bapa dengan anaknya sekiranya anak
tersebut lahir dari perkahwinannya dengan seorang wanita selepas enam
bulan perkahwinan mengikut tahun hijri atau dalam masa empat tahun
selepas perceraian. Anak yang lahir dalam jangka masa yang tersebut dikira
sebagai sah tarafnya melainkan sibapa menafikan nasab anak tersebut di
mahkamah.
Terdapat juga peruntukan lain yang menyatakan tentang anak yang disifatkan
tak sah tarafnya, iaitu:
‘Jika anak itu dilahirkan lebih daripada empat tahun qamariah selepas
perkahwinan itu dibubarkan sama ada oleh sebab kematian lelaki itu atau
oleh sebab perceraian, lelaki itu tidak boleh disifatkan sebagai bapa anak itu
melainkan jika lelaki itu atau mana-mana warisnya menegaskan bahawa anak
itu adalah anak lelaki itu’.


Peruntukan yang sama terdapat dalam kebanyakan Enakmen Undangundang Keluarga Islam Negeri-negeri lain.

Walaubagaimanapun di negeri Kedah dan Perlis, ia memperuntukkan peruntukan yang berbeza mengenai
anak yang dilahirkan selepas perceraian, iaitu sekiranya seorang anak
dilahirkan selepas perceraian, anak itu hanya sah tarafnya jika ia dilahirkan
dalam masa satu tahun selepas perkahwinan dibubarkan .

Sekiranya seorang anak lahir selepas tamat tempoh ‘iddah, Enakmen
Undang-undang Keluarga Islam (Negeri Selangor) 2003, memperuntukkan:
‘Jika seorang perempuan, yang tidak berkahwin semula, membuat satu
pengakuan bahawa tempoh ‘iddahnya telah tamat, sama ada ‘iddah itu adalah
oleh sebab kematian atau perceraian, dan perempuan itu kemudiannya
melahirkan seorang anak, maka suami perempuan itu tidak boleh disifatkan
sebagai bapa anak itu melainkan jika anak itu telah dilahirkan kurang
daripada empat tahun qamariah dari tarikh perkahwinan itu dibubarkan oleh
sebab kematian suaminya atau oleh sebab perceraian’.

Kedudukan dan Hak Anak Tak Sah Taraf Menurut Hukum Syara’.
Pada umumnya, para fuqaha’ semua mazhab bersependapat bahawa
seseorang anak yang pembenihannya dan kehamilannya itu berlaku sebelum
pernikahan kedua ibu bapanya adalah anak hasil daripada perzinaan dan
anak tersebut adalah anak tak sah taraf. Walaubagaimanapun, terdapat
beberapa persoalan yang perlu dilihat secara lebih terperinci.

Menurut pendapat Mazhab Hanafi, jika seseorang lelaki berkahwin dengan
seorang wanita, kemudian wanita tersebut melahirkan anak dalam tempoh
kurang daripada enam bulan dari tarikh pernikahan mereka, anak tersebut
tidak boleh dinasabkan kepada lelaki berkenaan kerana pembenihan telah
berlaku sebelum nikah, maka ia bukan daripada suaminya. Sekiranya suami
tersebut hendak menafikannya, ia hendaklah berli’an kerana nasab boleh
disabitkan melalui perkahwinan yang wujud. Li’an hendaklah berdasarkan
qazaf tanpa perlu wujudnya anak.

Walaubagaimanapun, berdasarkan alFatawa al-Zahiriyyah, jika seseorang lelaki berzina dengan seorang
perempuan yang kemudiannya berlaku pembenihan, apabila ternyata hamil
dan lelaki tersebut mengahwininya, maka pernikahan tersebut harus. Jika
anak dalam kandungan tersebut lahir dalam tempoh selepas enam bulan atau
lebih, maka anak tersebut dinasabkan kepada lelaki tersebut. Sebaliknya, jika
dilahirkan kurang daripada enam bulan, maka tidak dinasabkan anak tersebut
kepadanya kecuali jika ia mengaku bahawa anak itu adalah anaknya dan
bukan dari hasil perzinaan.


Menurut pendapat Mazhab Syafie, jika dikahwini seorang wanita yang
hamil dari perzinaan, kemudian ia melahirkan anak yang sempurna
tempohnya (term baby), maka terdapat empat keadaan mengenainya.
Pertama, sama ada suami menafikan anak tersebut zahir dan batin tanpa
melakukan li’an iaitu anak yang dilahirkan kurang daripada tempoh enam
bulan daripada berlaku perhubungan suami isteri selepas akad nikah atau
lebih daripada empat tahun dari tarikh terakhir berlaku perhubungan suami
isteri.
Kedua, sama ada dihubungkan anak dengan suami tersebut dan sabit bagi
anak tersebut hukum perwarisan dan selainnya secara zahir, yang sepatutnya
menafikannya kerana anak tersebut lahir lebih daripada masa enam bulan
dan kurang daripada empat tahun. Suami tersebut mengetahui atau berat
sangka bahawa anak itu bukan daripada benihnya kerana ia tidak
menyetubuhi isterinya selepas akad dan tidak memasukkan spermanya. Atau
anak tersebut dilahirkan kurang daripada enam bulan dari tempoh
perhubungan suami isteri, atau lebih daripada empat tahun daripada
perhubungan tersebut, atau lebih daripada enam bulan daripada istibra’
dengan sekali pusingan haid dan ternyata isteri tersebut berzina. Maka dalam
keadaan sedemikian, suami tersebut berdosa jika tidak menafikan anak
tersebut, malah ia suatu dosa besar.



Ketiga, sama ada menghubungkan anak tersebut kepada suami secara zahir
tetapi tidak perlu menafikannya jika suami sangka bahawa anak tersebut
adalah daripada benihnya walaupun tanpa sangkaan yang berat. Telah
berlaku istibra’ selepas perhubungan suami isteri dan anak tersebut dilahirkan lebih daripada enam bulan selepas perhubungan suami isteri.

Terdapat keraguan mengenai perzinaan isterinya. Dalam keadaan sedemikian, sunat
(nadb).

Keempat, sama ada dihubungkan anak tersebut kepada suami dan haram
menafikannya jika berat sangkaan anak tersebut adalah dari benihnya. Atau
pun terdapat dua perkara yang sama iaitu anak tersebut lahir setelah enam
bulan dan lebih sehingga empat tahun daripada berlakunya perhubungan
suami isteri serta tidak berlaku istibra’ selepas itu. Atau berlaku istibra’ tetapi
anak tersebut dilahirkan kurang daripada enam bulan, maka dihubungkan
melalui firash (perkahwinan yang sah).

Terdapat perbezaan pendapat mengenai anak zina yang dilahirkan tanpa
firash, maksudnya ibu kepada anak tersebut tidak berada dalam ikatan
perkahwinan. Jumhur ulama’ berpendapat bahawa tidak harus disambungkan
nasab anak zina dengan bapa biologinya. Manakala terdapat segelintir ulama’
yang mengharuskannya seperti Muhammad bin Sirrin dan Ibn Taimiyyah
serta diperkukuhkan oleh anak muridnya, Ibn Qayyim. Hassan al-Basry dan
Ibrahim al-Nakha’iy berpendapat bahawa harus menghubungkan anak zina
dengan bapa zinanya setelah dikenakan hukuman hudud.


Sabitan Kebapaan.
Sabitan kebapaan atau thubut al-ubuwwah merupakan sebahagian daripada
sabitan nasab. Sebenarnya, sabitan kepada ibu lebih mudah dibuktikan iaitu
mengikut mazhab Hanafi, memadai dengan penyaksian seorang wanita ketika
kelahiran. Cara sabitan kebapaan menurut pandangan Mazhab Hanafi
adalah melalui perkahwinan yang sah, kesaksian dan iqrar.

Menurut
Mazhab Syafie, sabitan nasab boleh ditentukan melalui tiga cara, iaitu
melalui kesaksian, iqrar dan istifadah.

Menurut Dr. Wahbah al-Zuhaili,

maksudnya ialah tersebarnya perkhabaran tentang perkahwinan, penyusuan,
kelahiran atau kematian yang disepakati kebenarannya oleh segolongan
ramai sehingga ke tahap yakin yang dikenali sebagai syahadah al-sima.
Menurut pandangan beliau, syahadah al-sima lebih kuat dari istifadah.


Sabitan kebapaan seorang anak yang sah taraf lebih mudah disabitkan.
Tetapi untuk mensabitkan bapa biologi seseorang anak tak sah taraf perlu
terlebih dahulu dipastikan dalam empat perkara. Pertama, ada peruntukan
undang-undang yang mewajibkan. Kedua, ada peruntukan undang-undang
yang membenarkan. Ketiga, apakah cara yang boleh diterimapakai.
Keempat, apakah sabitan hubungan anak dan bapa akan menggugurkan
hukuman zina?
Tiada sebarang peruntukan dalam Undang-undang Keluarga Islam yang
mewajibkan kepastian bapa biologi bagi seseorang anak yang tak sah taraf.
Malahan dalam Undang-undang Kesalahan Jenayah Syariah juga tidak
menetapkan kewajipan memastikan bapa biologi bagi seseorang anak yang
dilahirkan luar nikah.

Hubungan biologi antara seorang anak tak sah taraf dengan bapanya tidak
pernah diiktiraf bagi menentukan sesuatu hak kecuali pandangan mazhab
Hanafi yang melarang perkahwinan antara anak dan bapa biologinya. Oleh
itu, hubungan sedemikian tidak dianggap atau diiktiraf sebagai hubungan
melalui nikah. Maka tidak ada tempat dalam undang-undang keluarga Islam
yang memberi ruang kepada hubungan tersebut. Menempatkan hubungan
sedemikian dalam undang-undang keluarga Islam boleh menimbulkan
kekeliruan kepada masyarakat kerana mereka akan beranggapan bahawa
hubungan sedemikian diiktiraf oleh syara’.
Pada zaman Rasulullah s.a.w., sabitan nasab pernah dilakukan berdasarkan
pendapat qa’if iaitu seorang yang mempunyai kemahiran dalam melihat
persamaan urat tapak kaki. Ibn Qayyim berpendapat bahawa qiyafah lebih

berupa persamaan antara anak dan bapanya yang zahir pada rupa paras,
bentuk serta tubuh badan yang diketahui secara khusus oleh qa’if.

Malahan amalan tersebut diikuti oleh Sayyidina Umar al-Khattab, Abu Musa al-Asy’ari,
Ali bin Abi Talib, Ibn Abbas dan Anas bin Malik. Amalan tersebut tidak
disanggah oleh para Sahabat. Dalam kalangan imam mazhab yang empat,
hanya Imam Abu Hanifah dan sahabat-sahabatnya sahaja yang menolak
beramal dengan qiyafah.

Terdapat dalam kalangan qadhi-qadhi terkenal
yang juga ahli qiyafah seperti Iyas bin Muawiyah dan Shurayh bin al-Harith.

Zaman terus berkembang, dengan kemajuan sains dan teknologi, kini
terdapat satu kaedah yang boleh digunakan untuk mensabitkan hubungan
biologi seorang anak dengan bapanya. Ujian paterniti atau molekul biologi
boleh digunakan sebagai satu cara untuk memastikan bapa kepada seorang
anak. Ia dikenali sebagai ujian DNA (Deoxyribonueleic acid). Ujian ini
dilakukan untuk mengenalpasti dan membuktikan siapakah bapa biologikal
sebenar kepada anak yang dilahirkan.

Dari sudut perundangan, ibu, bapa dan
anak yang disabitkan perlu menjalani ujian tersebut dengan keizinan bertulis.
Sekiranya kanak-kanak itu berumur di bawah 16 tahun, penjaga perlu
memberi keizinan bagi mewakili kanak-kanak tersebut. Setiap individu
mempunyai 46 kromosom iaitu 23 adalah daripada bapa dan 23 daripada ibu.
Kaedah seperti ini memerlukan sel-sel badan daripada anak dan bapa.
Sampel akan diambil daripada bendalir mulut. Ketepatan kaedah ujian DNA
adalah mencapai 99.999% atau 99,999/100,000. Ini bermakna kemungkinan
pertembungan kongruiti (ketidaktepatan) antara anak dan bapa hanya di
bawah paras 0.01%.

Keputusan Muzakarah Jawatankuasa Fatwa Majlis Kebangsaan Bagi Hal
Ehwal Agama Islam.

Selain daripada peruntukan undang-undang dan enakmen negeri-negeri,
terdapat juga Keputusan Muzakarah Jawatankuasa Fatwa Majlis Kebangsaan
Bagi Hal Ehwal Agama Islam yang menyatakan tentang status anak yang
dikandung ibunya di luar pernikahan yang sah, iaitu:
‘Perempuan yang mengandung anak luar nikah harus dinikahkan tetapi
anaknya tidak boleh dinasabkan kepada lelaki itu, tidak dapat pusaka
daripadanya, tidak menjadi mahram kepadanya dan lelaki itu tidak boleh
menjadi walinya’.
‘Anak zina atau anak luar nikah (anak tak sah taraf) sama ada diikuti dengan
perkahwinan kedua pasangan ibu bapanya atau tidak, hendaklah dibin atau
dibintikan kepada Abdullah’.
Dari segi tanggungjawab untuk memberi nafkah, Muzakarah Jawatankuasa
Fatwa Majlis Kebangsaan Bagi Hal Ehwal Agama Islam memberi pandangan:
‘Segala nafkah dan saraan hidup anak tak sah taraf adalah menjadi
tanggungjawab ke atas ibunya. Ini adalah kerana anak tak sah taraf
dinasabkan kepada ibunya dan tidak kepada lelaki yang menyetubuhi ibunya’.

Garis Panduan Penamaan, Pergaulan dan Hak-Hak Anak Tak Sah Taraf.

Perkara yang akan dibincangkan dalam kertas ini seterusnya adalah
bertujuan untuk dijadikan sebagai asas rujukan dalam menentukan
kesesuaian penamaan anak tak sah taraf menurut syariat Islam. Selain
daripada itu, ia juga bertujuan memberi kefahaman dan penjelasan kepada
semua pihak berkenaan aspek-aspek pergaulan serta implikasi sosial anak
tak sah taraf dalam keluarga dan masyarakat.


Dari sudut penamaan anak tak sah taraf, jika seseorang perempuan Melayu
beragama Islam bersekedudukan tanpa nikah dengan pasangannya sama
ada lelaki tersebut Islam atau bukan Islam dan melahirkan anak, maka anak
tersebut hendaklah dibin atau dibintikan dengan Abdullah atau lain-lain nama
asma’ al-husna berpangkalkan Abdul. Seseorang anak tak sah taraf atau
anak luar nikah tidak wajar dibin atau dibintikan kepada ibu anak tersebut
kerana ia mungkin akan menimbulkan masalah sosial dan kesan psikologi
kepada anak tersebut.
Seseorang anak yang dijumpai terbiar atau anak pungut yang tidak diketahui
asal-usulnya hendaklah dibin atau dibintikan kepada Abdullah, sekiranya
nama Abdullah itu bersamaan dengan nama orang yang memelihara anak
tersebut, maka bolehlah dipilih nama ‘Asma’ al-Husna’ yang berpangkalkan
Abdul seperti Abdul Rahman dan Abdul Rahim.
Dalam konteks pergaulan pula, anak tak sah taraf tidak boleh dihalang
daripada menjalinkan apa-apa hubungan atau menjalankan aktiviti yang boleh
dijalinkan atau dijalankan dengan seseorang kanak-kanak Islam lain yang sah
tarafnya. Pergaulan anak tak sah taraf dengan lelaki yang telah melakukan
persetubuhan tanpa akad nikah dengan ibunya, walaupun lelaki tersebut
adalah bapanya yang sebenar, hendaklah berasaskan pergaulan di antara
anak tiri dan bapa tiri. Jika anak tak sah taraf itu ialah seorang perempuan,
maka wudhu’nya dan wudhu’ suami ibunya, samada si suami itu adalah
bapanya yang tidak sah atau pun lelaki lain, maka tidak terbatal wudhu’nya
kerana menurut pandangan hukum syara’ suami ibunya itu adalah sebagai
bapa tirinya.

Perhubungan antara nak tak sah taraf dengan anak-anak sebelah ibunya
yang sah taraf dan ahli keluarga sebelah ibunya yang lain adalah hubungan
kekeluargaan yang sah, tetapi perhubungan ini tidak boleh diperluaskan
kepada keluarga sebelah bapanya yang tidak sah itu.


Implikasi Anak Tak Sah Taraf Dari Segi Hukum Syara’.
Dari sudut hubungan nasab (keturunan), anak tak sah taraf tidak harus dibin
atau dibintikan kepada lelaki yang menyetubuhi ibunya. Dia hendaklah dibin
atau dibintikan dengan Abdullah atau salah satu nama asma’ al-husna atau
sifat Allah seperti yang telah dinyatakan.
Segala nafkah dan saraan hidup anak tak sah taraf adalah menjadi
tanggungjawab ke atas ibunya. Ini adalah kerana anak tak sah taraf itu
dinasabkan kepada ibunya, tidak kepada lelaki yang menyetubuhi ibunya.
Anak tak sah taraf tidak terputus hubungan keturunan dengan ibunya. Oleh
itu, kedua-duanya boleh mewarisi pusaka di antara satu sama lain. Sekiranya
ibunya meninggal dunia, maka ia mempunyai hak untuk mewarisi pusaka
ibunya bersama-sama ahli waris yang lain. Begitu juga sekiranya anak tak
sah taraf itu meninggal dunia terlebih dahulu, maka ibunya berhak untuk
mewarisi pusakanya. Seseorang anak tak sah taraf adalah terputus hubungan
dari segi pusaka dengan bapanya yang tak sah taraf dan ia tidak menjadi ahli
waris dan tidak berhak untuk mewarisi pusaka bapanya, begitu juga
sebaliknya bapanya tidak berhak untuk mewarisi pusakanya.


Hak perwalian diri anak tak sah taraf sebenarnya terletak kepada ibunya.
Walau bagaimanapun, perwalian perkahwinan seseorang anak tak sah taraf
perempuan dipegang oleh wali hakim. Ini kerana seseorang perempuan tidak
sah menjadi wali di dalam apa jua perkahwinan. Lelaki yang menyetubuhi
ibunya sebelum akad nikah yang sah, samada ia (lelaki) berkahwin atau tidak
dengan ibunya selepas itu, tidak sah menjadi walinya.
Bagi perkahwinan pula, seseorang anak tak sah taraf perempuan boleh
berkahwin dengan seseorang lelaki yang sah. Berhubung dengan penjagaan
anak tak sah taraf, ia adalah dipertanggungjawabkan semata-mata kepada
ibu dan saudara-mara sebelah ibunya.



Kematian seseorang anak tak sah taraf yang belum baligh adalah menurut
hukum agama ibunya. Jika ibunya beragama Islam, maka ia dihukum sebagai
seorang yang beragama Islam. Dengan demikian, mayatnya hendaklah diurus
secara pengurusan jenazah Islam. Sekiranya ibunya bukan seorang yang
beragama Islam, maka ia dihukum sebagai seorang yang bukan beragama
Islam, sekalipun lelaki yang menyetubuhi ibunya itu seorang yang beragama
Islam.
Jika semasa hayatnya, anak tak sah taraf telah melakukan amal kebajikan
sama ada untuk diri sendiri ataupun untuk masyarakat, maka segala
manfaatnya dari segi ganjaran Allah s.w.t. dan lain-lain akan kembali kepada
dirinya jua. Jika seseorang anak yang dipungut dan tidak dapat ditentukan
keturunannya iaitu sama ada Islam ataupun bukan Islam, maka adalah
menjadi tanggungjawab pihak pentadbir (kerajaan) membesarkannya,
menjaga kebajikannya serta mendidiknya menurut agama Islam kerana
bersandarkan kepada majoriti rakyat sesebuah negara itu yang beragama
Islam.




Penutup.
Permasalahan berkaitan anak tak sah taraf adalah akibat perubahan sikap
terhadap perkahwinan. Perkembangan ini jika dibiarkan akan menggugat
kesucian ikatan perkahwinan dan meletakkan institusi keluarga dalam
keadaan yang tidak dikawal oleh peraturan dan nilai-nilai akhlak.
Perkembangan ini sebenarnya merupakan masalah yang sangat serius.
Pengetahuan mengenai Islam hendaklah disebarkan dengan seluas-luasnya
dan gerakan dakwah hendaklah diperhebatkan.
Masyarakat Islam hendaklah menyedari bahawa institusi keluarga dan syariat
perkahwinan wajib dipertahankan kerana punca terbesar keruntuhan sesuatu
masyarakat berpunca daripada kehancuran institusi keluarga dan sikap
terhadap perkahwinan. Apabila keluarga telah runtuh tanggungjawab
memelihara dan mengawal rakyat terserah kepada pemerintah. Sedangkan
bagaimana cekap sekalipun sesebuah kerajaan, ia tidak berupaya

menjalankan tugas-tugas kekeluargaan seperti memelihara, mendidik dan
memberi kasih sayang kepada anak-anak. Tanpa didikan yang sempurna dan
bimbingan yang wajar, anak-anak ini akan menjadi generasi yang pincang.

SUMBER :

http://www.muftiselangor.gov.my